نحوهى کار زنبورعسل
زنبورهاى عسل به طور کلى دو محصول اصلى و سه مادهى فرعى به کندو مىآورند.
محصولهاى اصلى که توسط زنبور عسل به کندو آورده مىشود عبارتند از شیرهى گلها که از شهددان گل به دست مىآید و دیگرى گرده گلها (پولن1) عبارت است از گردههاى عموماً زرد رنگى که بر پرچمهاى گلها نشسته و زنبورها از آن به کندو مىآورند.
مواد فرعى دیگر صمغ نباتى است که براى گرفتن سوراخهاى کندو و بستن درزها و شکافها مصرف مىشود و همینطور آب و انواعى از نمکهاى معدنى.
شیرهى گلها تبدیل به عسل مىشود و «پولن» علاوه بر مومسازى در تغذیهى لاروها و ننفها مورد استفاده قرار مىگیرد.
در زنبور عسل سه عضو وجود دارد که وظیفهى اصلى حمل شیره و تشکیل عسل بر عهدهى آنهاست.
البته غیر از این سه عضو بقیهى قسمتهاى دستگاه گوارش زنبور هم در کار تولید عسل شرکت دارند ولى «دهان»، «حلق» و «معده» ى زنبور نقش اصلى تولید عسل را بر عهده دارد.
اگر منظور از حمل شیرهى گلها فقط رفع گرسنگى خود زنبورها باشد براى هر زنبور در روز حدود دو یا سه گل کافى است اما در یک روز خوب هر زنبور حدود دویست گل را مورد بهرهبردارى قرار مىدهد و به این وسیله بخشى از عسل کندو را تأمین مىنماید.
اصولاً کار زنبورها در رساندن شهد و پولن و... به کندو یک کار دستهجمعى است.
به این صورت که در روز اگر محلى باشد که در آن مقدار شهد یا پولن فراوان باشد، زنبورهاى عسلى که به آن نواحى دست یافتهاند پس از بازگشت با روشهاى مخصوصى سایر همنوعانشان را نیز آگاه مىسازند و به این ترتیب میزان کارآیى جمعى آنها افزایش مىیابد.
یکى از راههاى ارتباطى زنبوران عسل استفاده از نوعى مادهى شیمیایى مخصوص است. زنبورها با پخش کردن انواع مختلفى از این ماده در فضا همنوعان خود را از منظور خویش آگاه مىسازند و به این وسیله ارتباطات روزمرهى خود را انجام مىدهند.
نحوهى انتخاب گلهاى مورد نظر زنبورها هم تا حدى با آن چیزى که در ذهن ما وجود دارد متفاوت است.
یعنى این طور نیست که زنبورها به صرف خوشبو یا خوشرنگ بودن گلها به سوى آن جذب شوند. البته در مورد بعضى از گلها این موارد صدق مىکند اما به طور کلى زنبورها با استفاده از حس بویایى پیچیدهى خود به تشخیص دقیق گلهاى مناسب مىپردازند.
به طور مثال برخى گلهاى تزئینى باغچهها یا باغها که اندوختهى شهد زیادى ندارند زیاد مورد تردد زنبورها قرار نمىگیرند یا بر عکس بعضى گلهایى که ممکن است از نظر ما بىرنگ یا بدبو باشند به دلیل داشتن ذخیرهى شهد و پولن زیاد محل رفت و آمد مکرر زنبورها واقع مىشوند.