عسل و پیشگیرى از پوسیدگى دندان‌ها1
تحقیقات پروفسور کندى ف. بانتینگ از کانادا نشان داده است قندهاى معمولى (شکر) روى دندان‌ها تأثیر منفى دارند.
این تحقیقات ثابت کرده است که پوسیدگى دندان‌ها با مصرف زیاد قند معمولى و شیرینى، به گونه‌اى وحشتناک افزایش یافته است.
بنابراین، میانگین افزایش پوسیدگى دندان‌ها در جهان با افزایش خوردن شیرینى هماهنگ است.
ماکلیدون مى‌گوید: ممکن است چون چاى مقدارى فلوراید دارد، پس مى‌تواند از پوسیدگى دندان‌ها جلوگیرى کند، اما به دلیل این که چاى با قند معمولى نوشیده مى‌شود این خاصیت را از دست مى‌دهد. زیرا قند عنصر شتاب‌دهندۀ پوسیدگى دندان‌ها است. بنابراین ماکلیدون توصیه مى‌کند چاى بدون قند معمولى نوشیده شود .
جیمز گاریس و لطفى سامرى تحقیقات خود را دربارۀ یک مدرک و سند به جا مانده از دوران فرعونى که در یکى از اهرام مصر پیدا شد، منتشر کردند. این سند به شیوۀ جالب فرعون‌ها در زمینۀ درمان پوسیدگى دندان‌ها اشاره مى‌کند و مى‌گوید:
فراعنۀ مصر تکنیک نگهدارى از دندان‌ها را مى‌شناختند، آنها براى تقویت دندان‌ها، معجونى از عسل و کربنات کلسیم و گیاه درمنه درست مى‌کردند. خاصیت این معجون این بود که از پوسیدگى دندان‌ها جلو گیرى کرده و بوى مطبوعى به دهان مى‌داده است.
واگ ( L. Waugh )2 و دستیارانش روى قبایل اسکیمو (از نوع عقب‌مانده‌ترین آنها) که به ندرت با مردان سفیدپوست تماسى داشتند، تحقیقاتى انجام داده‌اند. این قبایل، قندهاى مصنوعى را نمى‌شناختند و هیچ وقت آنها را مصرف نمى‌کردند. این تحقیقات نشان داده است، این قبایل تا زمانى که غذاهاى سنتى خود را مى‌خوردند هیچ اثرى از پوسیدگى دندان‌ها میان آنها دیده نمى‌شد. اما زمانى که با افراد سفید پوست تماس گرفتند و از غذاها و شیرینى‌هاى مصنوعى آنها مانند شکلات و آب نبات خوردند، طولى نکشید که پوسیدگى دندان‌ها میان آنها دیده شد. به طورى که به‌اندازۀ افزایش مصرف شیرینى‌هاىمصنوعى، میانگین پوسیدگى دندان‌ها بین آنها نیز بیشتر مى‌شد.
از سوى دیگر، تحقیقاتى که دانشمندانى مانند أسبورون و نوریسکن1 روى قبایل البانتو در جنوب افریقا انجام داده‌اند، تأکید کرده‌اند: مقدار زیاد کربنات کلسیمى که در دندان‌ها وجود داشته و تجزیه شده است، نتیجۀ مصرف قند مصنوعى خالص از سوى آنها بوده است. این تحقیقات نشان داده است که عنصر جلوگیرى از پوسیدگى دندان با مصرف قندهاى مصنوعى (قند سفید) از بین مى‌رود.
تحقیقات این دو دانشمند شامل دو گروه از این قبایل بوده است. گروه اول از قندهاى طبیعى مانند (عسل، شیرۀ خرما، خرما و انجیر) استفاده کردند. اما گروه دوم، غذاهایى خوردند که حاوى قندهاى مصنوعى بوده است (شکلات، آب نبات، مربا و...).
نتایج تحقیق تفاوت‌هاى جالبى را که بین دو گروه بود، نشان داده است. بنابراین باید به نتایج تحقیقات اذعان داشت و قبول کرد که مصرف قندهاى طبیعى مانند عسل عامل پوسیدگى دندان‌ها به حساب نمى‌آید.
از سوى دیگر، تحقیقات دکتر فرانسیسکو پوکسى ( F. Pucci ) نشان داده است
که عسل به عنوان یک (مادۀ شیرین) خطر پوسیدگى دندان‌هاى انسان در سنین جوانى را کاهش مى‌دهد. همچنین این تحقیقات به نقش خوب عسل در تحکیم و تقویت کربنات کلسیم در دندان‌ها و استخوان‌هاى جانوران آزمایشى اشاره دارد.
تحقیقات به نقش مؤثر عسل در رشد استخوان‌ها و کالسیفیکاسیون (تشکیل ساختار استخوانى محکم ناشى از کربنات کلیسم) نیز تأکید دارند.
