اصلاح در عسل‌سازى و تقلب در عسل
اصلاح در عسل سازى
در برابر تقلب در عسل‌سازى بعضى‌ها براى اصلاح برخى عسل‌ها اقدام مى‌نمایند تا به نحو شایسته‌اى بازاریابى شود و مرغوبیت بیشترى یابد که اهم آنها عبارتند از:
1) بى‌رنگ کردن یا کمرنگ کردن عسل decoloration
2) بى‌بو نمودن یا کم‌بو ساختن desodreation که بتوان اقدام بعدى را برآن نمود.
3) خوشبو کردن
4) گرانوله و دانه و زبر ساختن.
5) مایع کردن - کنسرو کردن - انتخاب عسل و...
بازشناخت عسل‌هاى تقلبى
* عسل مصنوعى از ساکاروز و گلوکز ساخته مى‌شوند.
* اگر به زنبور شیره‌ى شکر یا آردى بدهند عسل موردنظر و معروف به دست نمى‌آید و بهترین تعریف از یک عسل بسیار خوب همان است که قرآن شریف مى‌فرماید: باید عسل از کل‌الثمرات و گل‌هاى فراوان بوده باشد.
در عسل تقلبی مى‌توانند به عسل مصنوعى آب، نشاسته، آردهاى مختلف، صمغ، گچ، ژلاتین و...
اضافه نمایند.
شناختن عسل تقلبى مشکل است ولى در موارد زیر شناخته مى‌شوند
* عسلى که به آن آب افزوده باشند پس از چندى آب از خود بروز مى‌دهد و آن خاصیت جاذب‌الرطوبه‌اى را که دارد تقریباً از دست مى‌دهد و مى‌توان آن را کنارى گذاشت و به تراوش آب از آن توجه نمود.
* عسلى را که به آن ژلاتین افزوده‌اند مى‌توان یک قاشق عسل را در یک لیوان آب ریخت و خوب و به سرعت آن را به هم زد اگر کف کرد ژلاتین دارد، اگر رسوبى داد گچ یا مشابه افزوده‌اند بعد سه تا چهار قطره تنتور ید برآن بریزند اگر آبى شد نشاسته یا آرد به آن زده‌اند و اگر قرمز قهوه‌اى گردید دکسترین اضافى دارد.
* عسل را نمى‌توان از راه بو یا مزه شناخت زیرا مزه یا بوى عسل تابع نواحى و گل‌هائى است که زنبورها از آن بهره بردارى مى‌نمایند (هرچند بعضى‌ها به اشتباه اسانس‌هائى براى خوشبو ساختن عسل به آن مى‌افزایند).
* فقط توسط میکروسکوپ است که وجود گرده‌ها - تبلورات گلوکز و تکه‌هاى موم شناخته مى‌شوند که براى عسل وجودشان عیبى ندارد ولى بقایاى زنبور یا ذرات نشاسته و... نباید در عسل بوده باشد.
* 15 گرم عسل را در آب حل کرده حجم آن را به 50 سى‌سى مى‌رسانیم پنجسى‌سى آن را برداشته در کپسول ته صافى که مقدارى شن در آن ریخته‌ایم و وزن همه معلوم است وارد کرده آن را در حمام مارى و بعد شش ساعت در اتوکلاو 105 درجه قرار مى‌دهیم رطوبت عسل به طور متوسط باید بین 16-17 درصد بوده باشد.
* یک قسمت عسل با دو قسمت آب مقطر خوب بهم زده و وزن مخصوص محلول نباید از 1/120 کمتر باشد.
* استفاده از ابزارهای بدن:
آقای دکتر اسفندیار رشید زاده عسل شناس و زنبوردار نمونه کشورمان در این باره می نویسد: برای مصرف کننده یک راه بیشتر برای تشخیص عسل وجود ندارد آن هم استفاده از ابزارهایی است که بدن در اختیارش گذاشته است.
با چشمانش شکل ظاهری عسل را ارزیابی کند ، با بینی اش آن را بو کند ، با زبانش آن را مزه مزه نماید اگر مجموعه باب طبعش بود و اگر عسل بخصوص عطر و طعم گلها را داشت، این عسل،عسل واقعی (طبیعی) است و ارزش آن را دارد که بهای آن را در حد معقول بپردازد.
