عسل مادۀ غذایى ارزشمند

در واقع، عسل را یک مادۀ غذایى ارزشمند دانسته‌اند.

عسل در لیست منبعسرشار مواد قندى غذایى ممتاز قرار داده‌اند. با وجود این که برخى انواع عسل متأسفانه از شکر معمولى تهیه شده است، اما بیشترین انرژى را مى‌دهد. یک کیلوگرم شکر 3900 کالرى انرژى تولید مى‌کند، اما از یک کیلوگرم عسل طبیعى 3150 کالرى انرژى حاصل مى‌گردد.

چون عسل از عناصر قندى بیشتر برخوردار است، در اولویت مطلق مواد غذایى قندى قرار مى‌گیرد و هیچ بحثى در این مورد نیست. همچنین باید مواظب بود که دماى گرم کردن عسل بالاتر از 60 درجه نباشد، زیرا خواص و ارزش‌هاى غذایى و حیاتى خود را از دست مى‌دهد.

یکى از خاصیت‌هاى قندهاى عسل این است که به سرعت در روده جذب بافت روده مى‌شوند و آنگاه به کبد مى‌رود. عسل از لحاظ ذخیرۀ انرژى عضلانى و تجدید نیرو از شکر معمولى بهتر عمل کند. به همین دلیل است که کشتى‌گیران امریکایى هنگام تمرین‌هاى ورزشى، مقدارى عسل مى‌خورند.

عسل منبع سرشار از انرژى است و مصرف بالاى آن هیچ ضررى ندارد. پروفسور تاون‌سند Townsend عسل را یک غذاى ضرورى براى ورزشکاران توصیف نموده است. چون خوردن زیاد آن آثار زیان‌بار مانند زیان‌هاى ناشى از مصرف شکر معمولى براى معده ندارد، بنابراین عسل را منبعى سرشار از انرژى دانسته‌اند.

در این حالت دیده شده است، ورزشکارانى که در رقابت‌هاى سنگین مقدار زیادى از انرژى خود از دست مى‌دهند، با خوردن چاى یا قهوه که با عسل شیرین شده است، دوباره انرژى خود را به دست مى‌آورند.

عسل اگر بعد از تمرین‌هاى سنگین ورزشى مصرف شود، کمبود انرژى حاصله را جبران مى‌کند. تجارب نشان داده است کسانى که عسل را مصرف مى‌کنند، قدرتشان براى انجام کارهاى سخت بیشتر از کسانى است که عسل نمى‌خورند. دکتر وودارد ( Woodard ) مشاور پزشکى تیم‌هاى المپیک گوید: «در بازى‌هاى سنگین، ورزشکاران مقدار زیادى از قند بدنشان از بین مى‌رود که عسل توانایى جبران آن را دارد.»

عسل به رشد بافت‌هاى بدن، به ویژه بافت‌هاى جوان کمک مى‌کند. روغن‌هاى معطر عسل براى سلول‌هاى مغز و رگ‌هاى قلب نشاط آور است. به همین دلیل، پروفسور کوستوگلوبوف عسل را براى آن عده از افرادى که فعالیت‌هاى فکرىسنگین دارند و بیمارانى که به تازگى بهبود یافته‌اند، توصیه مى‌کند.

ارزش غذایى عسل، هنگامى که در مى‌یابیم مقدار زیادى از ویتامین‌ها را در خود دارد فزون‌تر مى‌نماید. ویتامین B2 نقش بسزایى در جذب مواد غذایى دارد و مقاومت بدن را در برابر بیمارى‌هاى عفونى بیشتر مى‌کند. نقصان ویتامین B6 سبب مى‌شود که درصد میزان سموم میکروبى و غذایى در بدن بیشتر شود و در شیرخواران سوءهاضمه به وجود مى‌آورد. اما اسید فولیک نقشى بسزایى در فرآیند خون‌سازى بدن دارد. اسید فولیک، فعالیت هورمون‌هاى جنسى را بیشتر مى‌کند.

پروفسور شوین ( Chauvin ) مى‌گوید: «اعضاى بدن انسان مى‌توانند مقادیرى زیاد از عسل را جذب کند بدون این که آسیبى ببینند. در این زمینه دانشمندى به نام نواِکر ( Noecker ) آزمایشى بر روى خود انجام داد و روزانه 300 گرم عسل را که با آرد و روغن زیتون مخلوط کرده بود، مصرف مى‌کرد بدون این که درد یا ناراحتى احساس کند. همچنین ملادینوف آزمایش‌هایى روى خون و ادرار 500 بیمار که براى بیست روز تحت عسل‌درمانى قرار گرفتند (500-100 گرم)، انجام داد. نتایج آزمایشات نشان داد که قند خون بیماران هیچ افزایشى نداشته است و اثرى از قند در ادرار آن‌ها دیده نشده است.

طبق اظهار نظر زایس، فیلیپس و کیلاس ( Zaiss ، Phillips ، Caillas ) عسل به هضم غذا و تبدیل آن به انرژى کمک مى‌کند. إیوریش ( Ioyrish ) مى‌گوید: «تجارب نشان داده است خواص نیروزاى عسل مانند، افزایش وزن بیماران و مادۀ رنگى خون، همچنین میانگین مادۀ هشداردهندۀ سیستم عصبى آن‌ها به پایین‌ترین حد خود، رسیده است. عسل در برخى لیست‌هاى دارویى جهان به عنوان دارو مانند؛ Simplexi Oxymel که مخلوطى از عسل و سرکه است (1 به 3) درج گردیده است. این مخلوط مورد توجه پزشکان مسلمان نیز از قرن‌ها بوده و آن را به نام سکنجبین  یا سرکه انگبین مى‌شناسند.

به استناد حدیث نبوى (سرکه براى آدم بهترین است). همچنین داروى دیگرى به نام MelCalchici که مخلوطى از عسل و خار مغیلان است و براى درمان ورم مفاصل به کار گرفته مى‌شود، وجود دارد. مخلوطى دیگر از عسل و گلاب است که نام آن Mel Rosatum مى‌باشد که به عنوان داروى قابض شهرت یافته است.