ویتامین B1 (تیامین)

درگیاهان به شکل طبیعى یافت مى‌شود و در بدن حیوانات به شکل ترکیبى.

در آب و الکل رقیق حل مى‌شود و در چربى غیرمحلول است.

محلول اسید آن در برابر حرارت مقاوم و خنثى و قلیاى آن استقامتى ندارد.

در برابر اکسیژن هوا مقاوم و به اشعه‌ى ماوراءبنفش حسّاس است.

در بدن حیوانات با میکروب‌هاى عادى موجود درروده ساخته مى‌شود و قسمت اعظم آن از راه خوراک وارد مى‌گردد. 6-12 میکروگرم کاربوکسیلاز در صد میلى‌لیتر در خون جزء ترکیبات گلبول‌هاى سرخ مى‌باشد و در حدود یک میکروگرم در پلاسما به حال آزاد موجود است.

در فعالیت دیاستاز و هضم و جذب چربى‌ها و قندها اثر دارد متابولیسم گلوسیدها را منظم مى‌کند.

کمبودش کمى اشتهاء، استفراغ، خستگى عمومى کم شدن فعالیت گوارش، کاسته شدن اسید کلریدریک معده، یبوست، کمى وزن، کاستى رشد کودک، ضربان قلب، اختلال متابولیسم آب، علایم عصبى در پاها، ضعف ماهیچه چهارسر، انقباض ماهیچه‌ها، زود خسته شدن، زیاد و کم شدن حس و حساسیت و در کمبود شدید آن برى‌برى و نوریت ظاهر مى‌گردد و تمام حالات مذکور با دادن ویتامین B1 برطرف مى‌گردد، و اگر ویتامین B2 زیاد مصرف گردد اسیدنیکوتنیک بدن کم مى‌شود.

در مبتلایان به الکل، اختلالات معده، روده، جگر، هنگام وضع حمل، در بیمارى قند ویتامین مذکور داده مى‌شود و در مبتلایان به ساتورنیسم این ویتامین را به عنوان پیشگیرى تجویز مى‌نمایند.

 

ویتامین B1 (تیامین) جزء ویتامین‌هاى موجود در عسل است.