۰۸
بهمن
جایگاه عسل در قرآن و احادیث
پیامبران الهى آن‌چنان به عسل علاقه نشان مى‌دادند که آن را به عنوان یکى از ارزاق طیبه‌ى الهى مورد استفاده قرار مى‌دادند و هنوز هم بعضى عسل را نوشابۀ انبیا علیهم السلام مى‌نامند. توجه نبى گرامى اسلام و ائمه‌ى معصومین علیهم السلام به عسل در اخبار و روایات گوناگونى ذکر شده است.
خداوند متعال باران را مبارک، عسل را شفابخش و روزى حلال را گوارا معرفى فرموده که هرگاه مخلوطى از این سه فراهم شود برکت و شفا خواهد بود.
اما در مورد مبارک بودن آب باران باید گفت که باران پس از چند دقیقه بارش بهترین آب خواهد بود زیرا قطرات اولیه‌ى گرد و غبار موجود فضا را با خود پایین مى‌آورد اما بر اثر بارش باران هم هوا تمیز مى‌شود و هم آب باران تمیز خواهد شد. آب باران داراى مقادیر متفاوتى ویتامین B12 مى‌باشد اما همین مقادیر مختلف نیز از نظر قرآن تقسیم‌بندى‌هاى متفاوتى دارد به این معنى که باران‌ها از لحاظ شدت بارش و خاصیت‌بخشى به انواع مختلفى تبدیل مى‌شود. به عنوان مثال آب نیسان (بارانى که در ماه‌هاى فروردین و اردیبهشت مى‌بارد) داراى خواص منحصر به فردى مى‌باشد و به همین مناسبت هم در قرآن بر مصرف چنین عسلى تأکید بیشترى شده است.
پیامبر اعظم صلى الله علیه و آله و سلم مى‌فرماید:
«الِطیبُ یَسَّر و العَسَلُ یَسَّر و والنَّظَرُ الَىِ الَخْضَرةِ یَسَّر و الرُّکُوبُ یَسَّرْ»] مستدرک‌الوسایل، ج 16، ص 367]
«بوى خوش، عسل ، نگاه کردن به سبزه و سوارکارى موجب نشاط و طراوت مى‌گردد».
مطالب مرتبط : 1-عسل در احادیث 2- زنبور عسل هدیه خداوند به عالمیان 3- مفهوم لغوى و شناسنامۀ عسل
